Δύο εργαζόμενοι στην αγάπη

έχουμε ένα νέο παιχνίδι. Είναι ένα πραγματικά εκπληκτικό τηλεχειριστήριο με θέμα την κατασκευή, αλλά αυτό δεν είναι αυτό που είναι αυτή η θέση. Είναι μια ιστορία αγάπης.

Η Scarlett απολαμβάνει πραγματικά αυτό το παιχνίδι. Είναι δυόμισι. Αγαπά τα γεμιστά ζώα και τις κούκλες μωρών και πρόσφατα μου είπε ότι ένα νυχτερίδα Nerf ήταν “όμορφο” επειδή ήταν ζεστό ροζ με μοβ swirly σχέδια, γι ‘αυτό παίρνω λίγο ενθουσιασμένος όταν θέλει να παίξει με οχήματα.

Όταν η Scarlett παίζει με τα κομμάτια του Thomas Train, είναι λίγο κορίτσι μέχρι το μοτίβο παιχνιδιού στο σημείο όπου μπορείτε να ρωτήσετε γιατί δεν παίζει μόνο με τις αγαπημένες κούκλες του μωρού. Βάζει τα τρένα στο υπόστεγο και στη συνέχεια σας λέει ότι είναι η κρεβατοκάμαρα του τρένου, το τρένο πρόκειται να κοιμηθεί και όλοι πρέπει να είναι ήσυχοι τώρα επειδή το τρένο της έχει έναν υπνάκο. Στη συνέχεια, σβήνει την άλλη μαμά που είναι στο σπίτι μου σε ένα playdate, υπενθυμίζοντας της ότι τα τρένα κοιμούνται.

Έτσι δεν ήταν τρομερά εκπληκτικό όταν η εστίασή της σε αυτό το σετ κατασκευής μετατοπίστηκε στα ειδώλια, δύο κατασκευαστές, οι οποίοι ήρθαν με το σετ.

«Εδώ, μαμά», έσπρωξε τους μικρούς άνδρες στα χέρια μου. «Κάνε το χέρι του να πάει γύρω από το λαιμό του.»

Το μισό-αγκίστρι. Αυτή είναι μια θέση που η ίδια και ο αδελφός της θέλουν να υιοθετήσουν όταν τραγουδούν μαζί ή παρακολουθούν τηλεόραση. Um, εντάξει. Αλλά οι κατασκευαστές παιχνιδιών δεν είναι κατασκευασμένοι για περιστασιακή στάση που λέει: “Γεια σου, περιμένουμε απλώς στο Muni Stop να παρακολουθήσουν Glee στο σπίτι του Steven και Stephen”.

«Δεν μπορώ», της είπα. “Αλλά ίσως μπορούν να κρατήσουν τα χέρια.”

“Η Dis One θέλει να μιλήσει με το Dat One”, είπε.

«Τι θέλουν να μιλήσουν;» Ρώτησα.

“Ο Dey μιλάει για νύχτα-νύχτα.”

Θα στοιχηματίσω ότι είναι.